Oh oh oh ik moet jullie iets bekennen:
ik ben namelijk sinds kort een heel klein beetje heel erg verliefd en ga glimlachend en vrolijk neuriënd door de dagen.


Hij is de vader van Sinne, maakt me aan het huppelen en pirouettes draaien op de keukenvloer.
En weet je? Het is allemaal een beetje als in een film, 

een film die ik heel graag op een dag uit wil brengen.


We fietsen ook al samen door de mistige weilanden, lachten, kampeerden in een koud tentje, deden gekke loop en spring spelletjes in het Duits, schommelden, keken Franse films, luisterden naar jazzmuziekjes op de platenspeler, en hij kust mijn handen als ze koud zijn.

Gisteren liep ik verliefd aan zijn hand door de Amsterdamse straten en schoten we dit plaatje.

 

De dagen met hem zijn zo fijn, en het leven is zo veel leuker en zonniger als je verliefd bent, ik hoop dat er nog heel veel dagen zullen volgen met hem samen, hoezee hoezee hoezee!

Toen we zaterdagmorgen naar Groningen treinden, droomde ik weg bij de mooie herfstvelden, bossen en de meren die voorbij flitsten vlak nadat we de stad uitreden. Het leek net een sprookjeswoud en het gekke is: ik was een beetje vergeten dat je er natuurlijk ook gewoon doorheen kunt lopen, dat ook deze plek gewoon een stukje wereld is dat voor iedereen is, dus ook voor mij en voor ieder ander.
Ik kreeg plotseling kriebels van enthousiasme en wilde ik het liefste meteen uitstappen.

Nu bedenk ik dat ik dit wel vaker heb: soms vergeet ik de simpelste dingen ineens, dat is een beetje gek maar ook eigenlijk wel heel fijn: zo blijf je namelijk altijd genieten. Ontdek je steeds opnieuw. Ik heb het soms zelfs bij een kopje thee. Dan denk ik plots hé maar ik kan natuurlijk ook gewoon een theetje maken, (een seconde ervoor was ik me even niet meer bewust van dat kopjes thee bestonden) Ben ik nou een beetje gek of hebben jullie dit ook wel eens?

De proefwerkweek is voor mij nu over, en vandaag had ik een vrije dag. Toen ik al om half zeven wakker werd wist ik het meteen: ik ga naar de mooie plek vandaag! Het fijne was: ik herkende mezelf weer in mijn enthousiasme. Want eigenlijk is het me de laatste tijd een beetje te veel om heel eerlijk te zijn: mijn nieuwe school is helemaal niet prettig en ik mis het oude vrije schooltje en de liefde laat me keer op keer weer zo naar voelen. (Zo ook gisteren) (Oh en ik geloof echt dat ik gewoon niet gemaakt ben voor het liefhebben van meneren. Hoe kan het namelijk anders elke keer zo gaan?)

Na een paar yoga oefeningen, goedemorgen knuffeltjes met het katje en een warme douche stapte ik op mijn fiets.




Maar terwijl er een mooi amandelbruin veldmuisje haastig maar ook vrolijk door het gras sprong, wist ik het zeker: er is genoeg ander moois overal.

Zolang je maar kijkt, je verwondert, geniet,
en blijft kijken.


 

 



In mijn nieuwe wollen winterjas hupste ik zorgeloos van boomstronk naar boomstronk tijdens een vroege herfstwandeling met mama. Mama droeg haar vilten petje, ik weigerde bergschoenen aan te doen want dat doen Madamiannes nou eenmaal niet. De Utrechtse heuvelrug is nu het herfst is zo prachtig, dat ik soms per ongeluk wel vijf keer zeg hoe mooi ik het vind.

Ons hotelletje ligt middenin het Gooi en we worden dan ook behandeld als echte Gooise mevrouwen.  We dineren tussen de deftige dames die allemaal net doen alsof ze de koningin zijn en stiekem vind ik dat wel heel grappig...

Vanmiddag liep ik met een glimlach langs de Utrechtse grachten, tasjes van mijn lievelings kledingwinkels Monki en Pull and Bear in mijn ene hand, een klein Dille en Kamille plantje in de andere. Volgens mij zien mensen mij heel vaak met een plantje lopen, die doe ik nooit in een tas want dat vind ik zo onvriendelijk voor ze! 

Morgen gaan we alweer naar het noorden, maar gelukkig ligt daar mijn poezenkindje op mij te wachten.

Genieten jullie ook zo van deze herfstige dagen met de mooie van kleur veranderende blaadjes? 








Elke morgen komt Sinne me ophalen als ze vindt dat ik wakker moet worden om met haar te troetelen of samen te spelen. Vanmorgen werd het half negen, negen uur en zelfs om halftien hoorde ik nog geen mieuwtjes.

Onder mijn doucheje begon ik me toch wel een klein beetje zorgen te maken, totdat
uit de eik van een paar huizen verderop gejammer klonk. (oh en het stemmetje van deze kleine mevrouw herken ik als geen ander)
 Als Sinne een interessante vogel ziet klimt ze hoger dan hoog, en dan vergeet ze dat het misschien een heel klein beetje té hoog is voor zo'n klein poezenkindje. En dat was deze keer ook het geval.

Ik nam vliegensvlug de benen naar het eind van de straat en gelukkig was mevrouw Sinne zo enthousiast toen ze het meisje en de witte jurk zag, dat alle angst was verdwenen en ze razendsnel weer op de grond belandde.

Nu spint ze harder dan ooit tevoren op mijn arm. 



 Het vest heb ik van mama geleend. Ik vind hem heel fijn en doe hem het liefst niet meer uit, én ik kan toch nog mijn favoriete zomerjurkjes dragen!




Geniet van jullie weekend!

Mijn plantje was mee naar Noorderzon afgelopen vrijdag. Plantjes vinden festivals niet zo leuk als mensen, ze gaan er triest van hangen. Ik had haar daarvoor bij de IKEA gekocht dus kon ik haar jammer genoeg niet meer thuis brengen.

De mensen vonden het wel heel leuk, een jongen wilde er zelfs dansjes mee doen. De volgende morgen heb ik gezegd dat ze gauw weer op zou springen en heb ik d'r in de zon gezet, nu gaat het al beter met haar.
Dit weekend ben ik twee keer op het fijne Noorderzon geweest, een festival waar ik al vanaf dat ik drie ben en in de buggy zit kom, en nog steeds dolgelukkig rond huppel. In de avond met de duizenden lichtslingers en muziekjes op het podium aan het water, de mensen die dan met rubberbootjes van de muziek genieten en het mooiste houten koffiekraampje van de stad waar vier meneren de hele dag koffie staan te malen.

En alle kunsttentjes, voorstellingen. (jonge) bandjes uit heel de wereld.
Ik was vorige week zondag ook al gegaan met een lief oud schoolvriendinnetje en we zagen zo'n leuke voorstelling in een kleine container, een levende animatie met allemaal diertjes van gevonden voorwerpen. het was zo leuk. 








Nu is het alweer zondagavond en vandaag heb ik de hele dag gewerkt aan mijn kleine collectie die binnenkort in een winkel zal verschijnen in de stad. Ik verkoop er vooral schriften, Sinne-gedichtjes en briefpapier. (hierover gauw meer!)
Deze fijne streepjesjurk van de Zara draag ik de laatste tijd heel erg graag. De stof is heerlijk soepel en zacht (oh en je kunt er ook hele mooie pirouettes in draaien!)






 
Dit weekend heb ik voor mijn lieve vriendinnetje dat laatst jarig was, een verjaardags tapas georganiseerd. Slingers, feestkroontjes voor op het hoofd, ballonnen, taartjes met 19 kaarsjes en heel veel verschillende hapjes wilde ik eerst meenemen naar een mooie plek in het park. Maar toen het begon te regenen net voordat ik wilde vertrekken heb ik mijn kamertje omgetoverd in een heel gezellig feestjeshoekje. We hadden elkaar zoveel mooie vakantie verhalen te vertellen en hebben wel zo gelachen. Gekke dansjes op een jazzplaatje, en een wens bij het uitblazen van alle 19 kaarsjes.

Vandaag is mijn aller allerlaatste vakantiedag alweer. Maar weet je? Stiekem heb ik wel heel veel zin om school te beginnen met al mijn zelfgemaakte schoolspullen. En ik heb ook al weken van te voren vijf outfits bedacht die ik de eerste schoolweek aan zal doen (erg hé?)



 
  
De geur van zomerregen in de straten. Er gaat weinig boven die geur vind ik altijd
Mijn gele paraplu, nieuwe broek en ik maakten een wandelingetje vandaag.
 
 

Uit elke tuin plukte ik stiekem een bloem, daar merken de mensen toch niets van.  En uiteindelijk heb je toch een mooie bos verzameld! 


Oh en zien jullie de mooie rode mevrouw? Ik kom haar elke keer weer op het zelfde plekje tegen en dan troetelen we even. Ik ben dol op haar, ze huppelt altijd zo vrolijk op me af.(sorry maar ik kan echt wel uren over katten praten)

We hebben bijvoorbeeld ook een oude suffe buurkat, het poezenkind Sinne vindt hem een heel interessante man.
De oude meneer zit vaak een beetje te brommen, boos te kijken en zijn staart heen en weer te zwiepen. 
 Sinne gaat dan met volle vaart op zijn staart af om ermee te spelen, terwijl de chagrijn blijft liggen en zich geen moment verroert, alleen een beetje zit te brommen. Ik vind het zo'n grappig gezicht!





Oh en ik vond het weer tijd voor wollen vestjes toen ik naar buiten keek. Deze witte had ik al een tijdje, en gisteren kwam een hele mooie beige met de post. Maar eigenlijk is het jammer genoeg nog helemaal niet zo koud merkte ik later.
Ik kan niet wachten tot de blaadjes weer van de bomen vallen, en de warme kleren weer nodig zijn, en jullie?


Toen ik nog maar heel klein was, als mensen me vroegen wat ik later wilde worden, antwoordde ik altijd dat ik eigenaar van een hele mooie cadeautjes winkel in de stad wilde zijn. Een cadeautjes winkel voor iedereen die maar een cadeautje had verdiend. Die mocht je dan gratis afhalen met een lintje en een kaartje erbij.

Nu vind ik eigenlijk nog steeds het aller leukste om kleine pakketjes, kunstwerkjes, verrassingen of brieven voor anderen te maken.
Vandaag maakte ik voor een jarige vriendin een kussen en een boekje waar in staat waarom ik zo dol op haar ben. Een tegoedbonnetje voor een tapas picknick in het park en dat ik dan van te voren de slingers ophang en alles klaar leg.

Voor mijn oma illustreerde ik een kaart, omdat ik haar al zo lang niet zag.
Aan het penvriendinnetje mijn lievelingsthee van het moment en voor mama een verjaardagsgedicht en haar cadeautje ingepakt met een illustratie van een tekkel die de jarige haas feliciteert.

De gedachte dat iemand er blij van zal worden, om moet lachen of verrast zal zijn, maakt me vrolijk.

 

Verder werk ik elke dag een beetje aan mijn zelfgemaakte agenda voor het komende schooljaar. De voorkant, cijferlijstjes schoolvakanties en de verjaardagskalender staan er nu in. Ik vind het heerlijk werk omdat ik precíes alles kan doen zoals ik het wil. Cijferlijstjes vind ik nooit zo leuk dus plak ik er geknipte katjes bij.
De schoolvakanties vind ik het allerbelangrijkst dus die verschenen op de eerste bladzijde. Ook de schriften zijn al klaar.
  

 
 

 


Eigenlijk ben ik ben niet gauw heel erg sip, althans, niet voor een wat langere tijd. Daar voor ben ik namelijk simpelweg veel te dol op deze wereld met al het moois in haar. De diertjes overal, bloemen en plantjes, muziek en alle lieve mensen maken bijna elke dag dat ik zin heb om vroeg op te staan, de wijde wereld in te gaan met kriebels in mijn maag omdat alles kan. Een dag is als een leeg notitieboekje vind ik altijd. Je mag erin schrijven wat je wil: er is ook zo veel mogelijk om dingen te maken, ontdekken en koesteren om me heen. Een Zweeds meisje waar ik tijdens mijn reis logeerde zei dat haar meteen na vijf minuten al opviel dat ik de wereld omarmde, en toen ik daar over na dacht vind ik het inderdaad heel belangrijk om dit te doen (en te blijven doen). Dit is dit ook iets wat ik iedereen zou willen meegeven. 

Ik vind het daarom een klein beetje lastig om nu te bloggen over dat ik de laatste dagen me zo naar heb gevoeld. Ik was mezelf een beetje kwijt en voelde me steeds heel verdrietig.
Het verdriet is om een jongen, een jongen waar ik wel een heel klein beetje heel erg dol op ben, maar waarmee het nu op dit moment niet zal werken vanwege de afstand. Dat vertelde hij me na een heel fijn picknickje samen, een picknickje Leiden (die eigenlijk nog wel honderd uur langer mocht duren) en ik was echt heel heel teleurgesteld en hij eigenlijk ook.

Ik doe zo veel mogelijk dingen om mijn gedachten niet te lang hun gang te laten gaan, en dat helpt. Gisteren hebben een lieve vriendin en ik heel lang gebungeld samen in onze hangmat en gelachen. Ik maakte zelf een agendaatje vandaag en kocht mijn lievelingsthee uit Zweden van Clipper. Zonneglimpjes zijn overal, soms moet je alleen een beetje meer je best doen om ze te vinden!
Alleen zijn kan ik alleen nog niet zo goed, dan ga ik te veel nadenken.




Mijn liefste pen vriendinnetje Fay waar ik voordat dit gebeurde een paar dagen logeerde in Leiden (oh en dat was oooooh zo gezellig!) is ontzettend lief voor me en dat is heel erg fijn. Het luisterboek van 'De fantastische meneer vos' stuurde ze me meteen op en gaf me een beetje troost en ze stuurt me de mooiste kaartjes.
De tijd zal het leren, hoop ik.. En stiekem hoop ik op wondertjes.



Hutjes in de tuin van mijn mooiste kleedjes,
vandaag creëerde ik het plekje waar het windstil is én ook nog heerlijk in de schaduw. De appelboom was ook uitgenodigd. (of eigenlijk nodigde hij zichzelf uit)


Vroeger maakte ik altijd al hutten, met vriendinnetjes of alleen. In de tuin of onder de tafel. Dan was het half zes in de morgen en sleepte ik met dekens en knijpers en de kat door het huis. Ik trippelde op mijn tenen om verder niemand wakker te maken. En ging als de hut af was stilletjes een boekje lezen of tekenen.

Oh en ik denk dat ik dit mijn leven lang blijf doen, later voor mijn kinderen wil ik misschien een mega hut maken en er dan met het hele gezin in logeren. Ik droom best wel vaak over een gezin hebben met kleine Damiannetjes met hele blonde haren. En dan wil ik ze voorlezen uit Wiplala en Toon Tellegen en Roal Dahl. Oh en Ronja de Roversdochter. En knuffels voor ze breien ik kan niet wachten!





 
Er waaiden wel veel blaadjes en takjes in de hut (maar dat hoort natuurlijk bij het buitenleven)



Wiegeliedjes voor mijn poezenmeid



En later op de dag ben ik naar de boekwinkel gegaan. Alle boeken voor twee euro maar dan ook echt alle!
Ik ben er misschien wel anderhalf uur gebleven, met een glimlach en een steeds groter wordende stapel in mijn hand neusde ik rond.
Cadeautjes voor mezelf en voor anderen. De jongen die in de boekwinkel werkte was een leukje en ik zei hem dat hij vast een moeilijke baan had tussen ál die veel te goedkope boeken.
Daar was hij het mee eens.


Nu is het alweer avond en is de lucht heel mooi, (bíjna net zo mooi als in Zweden!) Dus kijken jullie gauw naar buiten?


Zonnedagen. Sommige ochtenden word ik wakker met een mega krullenbol. Dan leiden mijn haren zomaar hun eigen leven.
Gisteren was het zo'n ochtend. Ik ben al vroeg opgestaan en heb in mijn pyjama uren in de tuin doorgebracht. De zon was ook al wakker.




Bungelend de krant lezen en blauwe besjes als ontbijt.
Want blauwe bessen horen net zo bij de zomer als mijn zonneblonde haren.


 

In de middag schilderde ik vossen en konijnen. (daarover in de volgende post meer).

Vandaag is de zon verstoppertje aan het doen en ze heeft een wel heel goede verstopplek gevonden. De luchten zijn grauw en de regen tikt zachtjes. Ik beantwoord mijn brieven.
Hebben jullie het ook fijn?
Hiep hoi hiep hoi hiep hoi! het is toch nog helemaal zelf gelukt zonder computer meneren of andere hulp om mijn wegwerpcamera fotootjes in te scannen! Het is allemaal een beetje door elkaar maar ik ben blij met het resultaat van mijn zomer fotootjes. Bungelend in de hangmat en met een glimlach bekeek ik ze. Oh en Zweden is op de foto's nóg meer een sprookje vinden jullie ook niet?





 Tijdens mijn eerste dagen in het (smeltende) Stockholm


De mooiste groentetuin die ik tegenkwam op een Stockholms eilandje waar je zomaar in mocht lopen. De mannen in de kas vroeg ik of de mooie tuin van hen was en ze zeiden alleen maar you are as beautifull as the garden darling. Het waren volgens mij zwervers, beetje eng, (maar ook wel lief hoor)






Deze aardbeien foto kon ik me niet meer helemaal herinneren. Ik weet nog wel dat ik op een morgen aardbeien omdat ik dacht dat ik daar wel mee kon ontbijten, lunchen én avond eten met mijn schaarse hoeveelheid Zweedse kroontjes.
maar na een halve dag ervan gegeten te hebben kwamen ze me stiekem een beetje de neus uit (al waren ze nog zo lekker). En liepen ze me eigenlijk alleen maar in de weg..
Zelfs nog tijdens het feestje met de jongen waar ik logeerde was ik het meisje met de aardbeien in de linkerhand. Ik geloof dat ik toen ook een fotootje heb gemaakt toen we nog even in het parkje gingen in de late avond.




Deze dag was ik heel blij en eigenlijk was ik dat alle dagen maar deze dag extra. Het was in Uppsala en ik glimlachte naar iedereen.
Fijne herinneringen die ik nu op de computer heb, én in een kistje kan stoppen en later aan mijn gezin kan laten zien.
Dromen en bungelen onder de sterrenhemel, samen met een spinnend katje deed ik het vannacht. Vroeger wilde ik al zo graag eens een keer in een hangmat gaan slapen. En nu onze hangmat gistermiddag was aangekomen kwam die droom toch eindelijk in vervulling.

Het was een niet te koude zomernacht, de lucht was helder en de maan verstopte zich. Maar er waren wel ontelbaar veel fonkelende sterren. Het sliep heerlijk en een koortje van vogels maakte ons vroeg in de morgen wakker. Maar dat was niet erg, na een lauwe douche en een kopje Sint Janskruid huppelde ik de  (warme) dag in. (Oh en de muggen vonden ons (helaas) ook heel leuk!)
En om klokslag negen uur vanmorgen stond ik veel te nieuwsgierig met mijn bonnetje bij de HEMA om mijn analoge vakantiefoto's op te halen. Het ophalen van ontwikkelde foto's is voor mij altijd het einde, het herbeleven van al weer vergeten momenten is zo bijzonder fijn. Wat er ook gebeurde vanmorgen was iets heel onverwachts: er waren bloemen door de brievenbus gedaan vannacht! De hele dag vraag ik me al af wie deze stiekeme romantische heer of dame is geweest. Ik ben zo nieuwsgierig, of ik er ooit achter zal komen weet ik niet.

Ik mis elke dag Zweden een beetje meer. Stiekem denk ik al aan sparen voor vliegtickets naar Stockholm in de kerstvakantie. Ik voel me hier niet thuis, de nuchtere Frieze mensen en het sfeertje van het noorden en misschien wel van heel Nederland vind ik gewoon op de een of andere manier niet zo fijn. Ik wil dolgraag naar de Zweedse kunstacademie gaan. Maar dat zijn nog hele prille en kleine plannen. Maar het houdt me zo bezig..
 
 

 

 
De dag bracht ik door met zee madeliefjes tussen de tenen, (ja zee madeliefjes bestaan echt heb ik vandaag ontdekt!) de zee roept me op deze drukkend warme dagen. Ik nam een salade mee en een klein wijntje en vloog naar haar toe.  mijn wangen zijn nu en beetje rood,  en de haren zijn zonneblond geworden, een zoute huid. Ik ga gauw proberen te scannen maar het lukte me nu niet goed. Misschien moet ik er een handig computer meneertje bij halen. 
Mogelijk gemaakt door Blogger.