Vanuit mijn bed staar ik deze avonden naar het maantje, met een hoofd vol gedachten over het onbekende en een maag vol kriebels. Mijn ogen vallen maar niet dicht.
Lichtelijk verward en een beetje gespannen maar vooral vol van verheuging denk ik aan wat er allemaal komen gaat.

Een nieuw, groot avontuur komt dichter en dichterbij.
Een avontuur in een nieuw land, in een nieuwe stad met nieuwe mensen, in het land van de zachte g's en frieten.





Komende donderdag verhuis ik naar Leuven en zal ik de dagen vullen met hutten bouwen, spelletjes verzinnen en klimmen in de bomen. Ramen lappen en boodschappen doen, stofzuigen en 'savonds het keukenprinsesje uithangen en verhalen voorlezen. Ik word voor een half jaar au pair!

In mijn vrije tijd ga ik een cursus volgen in de beeldende kunst en op elke woensdagmorgen fiets ik naar de yogaschool.

Soms ben ik een beetje bang, bij het besef dat ik opeens zoveel moet loslaten. Van de een op de andere dag als  een vogeltje uit haar nestje zal vliegen en alleen aan de wereld begin. Zonder een moeder die wormpjes voor haar vangt.

Maar volgens mij gaat het lukken, mijn koffer is al ingepakt en de cadeautjes voor Gust en RenƩe liggen klaar.
Ik zal jullie op de hoogte houden.
Zoete dromen voor nu!


Mijn lieve vriendinnetje Fay liet me deze week glimlachen toen ze me deze prachtige verrassing opgestuurde. Ik deed mee aan haar geef projectje waarbij je iets moois naar een ander opstuurt.


Hierbij nodig ik ook jullie uit om aan dit prachtige initiatief mee te doen: de eerste drie reacties op deze post krijgen binnenkort van mij iets opgestuurd! 




Afgelopen zondag bezochten we de aller laatste uurtjes van de prachtige designtentoonstelling How we work in Den Bosch.

We droomde weg bij de werken van o.a Mae Engelgeer en Scholten en Beijings.
Alles was zo inspirerend en zat vol mooie verhalen, ik vond het bijzonder dat niet alleen het eind product werd tentoongesteld, maar dat ook het maak proces en materiaal te zien waren.


Helaas zijn er maar weinig foto's van de tentoonstelling gelukt omdat de belichting in de hal niet goed was om scherpe foto's te maken.
Ik fotografeerde wel een deel van de tentoonstelling 'Raakvlakken'  die ik ook zo mooi minimalistisch vond.




  

Op de terugweg liepen we glimlachend door de prachtige binnenstad van Den Bosch, vol smalle steegjes en grachtjes.
We ontdekte we een heel mooi binnenplein waar hij mij met mijn lange vestje en nieuwe vintage rugtasje fotografeerde.

Daarna aten we in een biologisch eethuisje in de Postelstraat! 
 








Een boos meisje naast haar fiets.
Mountainbiken. Ik vond het aan het begin een beetje eng. Het stuur zat veel te laag, de remmen piepten, het stuur zwierde van links naar rechts, mijn rokje kroop erdoor omhoog en ik stapte elke tien meter er vanaf om boos te gaan lopen.

De wegen hadden kuilen en lagen vol stenen.
Hij sjeesde al meters vooruit en ik voelde me een beetje een meisjesachtig tutje.
Na een tijdje werd ik er zelfs een beetje verdrietig van, ik wilde niet meer en had me een romantisch fietstochtje voorgesteld. We waren namelijk die dag precies een half jaar samen!


 
Maar na zijn lieve aanmoedigende woorden vloog ik al gauw over de heuvels met een glimlach, 
genoot ik van de bloemengeuren en prachtige landschappen. 

Zong ik ''drie maal drie is acht wiedewiedewiet en twee is negen.''
Ik fietste alsof ik het al jaren deed en had energie voor tien. Als ik deze lieve jongen toch niet had.

We kwamen na een tijd aan bij de rivier en vierden onze liefde met een picknickkleedje tussen de rotsjes, gekoelde biertjes in het stromende water. Mijn benen op zijn schoot.




Ik gaf hem een klein cadeautje, een flesje zonnegloed met een gedichtje:

'De zonnestralen op ons gezicht
Jouw gouden haren geven licht
op een van onze verliefde dagen
waarna jij mij misschien naar huis zal moeten dragen
Liefste meneer zonneglimpjes
Laten we op een lenteavond, jij met je blote voet
Ik met mijn rieten hoed
Genieten van dit flesje zonnegloed. '

Het was uiteindelijk een geweldig avontuur.



In de Duitse bergen was de lentezon al zo warm, dat ze onze haren zonneblond kleurde.
Het huisje waar we logeerden was middenin de bergen omringd door bossen:

elk avontuur lag om de hoek. 

Op een ochtend tijdens een boswandeling scheen de zon door de dennenbomen op mijn haren.
Ik sloot mijn ogen en glimlachte. Hij fotografeerde.








De morgen erna huppelde we met het hondje Filou door de paardenbloemenvelden.
Zijn pootjes werden geel van het stuifmeel.

We plukten twee bosjes bloemen: een voor onszelf, 

en een bosje voor oma omdat we de afwas waren vergeten. 




Bij elk avontuur hoorde een bosje bloemen.Op de laatste dag hadden we negen bosjes, negen avonturen.









Het waren de meest gelukkige vakantiedagen ooit:

We voelden ons vrij, verliefd, vergaten de tijd.
de zorgeloze gevoelens van vroeger kwamen terug. 

Ook vierden we dat we een half jaar samen verliefd door de wereld dansen. 

(Hierover in het volgende berichtje meer!)

Sinds hij een paar dagen geleden een heel leuk blauw autootje kocht voor onze avonturen,
toeren we naar de mooiste plekjes van Friesland. 
Terwijl hij rijdt, lees ik kaart en neurie ik liedjes.
Het autootje maakt veel lawaai, heeft allemaal onduidelijke systemen en schakelaars 

maar heeft echt karakter. En daarom vinden we hem zo leuk.

We belandden op dit oude eilandje en balanceerden bij de rotsen aan zee.
Golfjes klotsten zacht tegen de rand. De wolken leken zilverkleurig. 


Het voelde alsof we alleen waren op de wereld.
Toen ik madeliefjes ging plukken bleef hij naar de golven kijken en zwaaide vanaf het uitkijkpunt.





In de avond reden we naar het noorden en luisterden we Portugese fado's terwijl de zon langzaam onderging en de lucht oranjerood kleurde, vuurvliegjes vlogen tegen de autoruit.
we renden door de nacht over de zeedijk en lachten hard bij de woeste golven.

Onderweg terug in de auto beseften we hoe verliefd we zijn, 

en hoe verliefd we eindeloos zullen blijven.


De gordijnrails en de gordijnen op mijn kamer waren naar beneden gevallen. 
De zon scheen hierdoor direct op zijn dichte oogleden,
Zonneglimpjes staan hem het allermooiste.

Op de platenspeler draaide een pas gekochte plaat van Stan getz en ik breide sjaaltjes op het kistbankje. Gaf hem af en toe een voorhoofdkusje. 









































Hierbij deel ik met jullie een van onze zorgeloze zaterdagmiddagen vol liefde, warmte en zonnestralen.
Mogelijk gemaakt door Blogger.