Ik post hier veel de laatste dagen, maar ik doe ook zoveel leuks
Ik werd vanmorgen wakker met als eerste gedachte: ik wil naar zee ik wil naar zee. en het is toch zo fijn dat dit in de vakantie gewoon meteen uitgevoerd kan worden!
We zijn met de trein gegaan en voor maar zes euro konden we zwieren in de zeewind, schelpjes zoeken, nieuwe zonnebrillen dragen en een nipje zee proeven. (Dat doe ik altijd, en ik bedacht me vandaag pas dat dit misschien wel een beetje gek is. Maar het hoort gewoon.)

De zon heeft ons gezelschap gehouden, bijna achter elkaar door was ze erbij. en we dronken citroenmelisse thee in het strandpaviljoen oh zo zonnig. maar ineens was het al bijna tijd om de trein weer terug te nemen en we kwamen elkaar tegemoet. We haalden hem op het nippertje. (Wel heb ik mijn tong een beetje verbrand door alle haast maar dat geeft niet)

Het was eb en ik verbaasde me er een beetje over dat niemand écht dichtbij zee was. Als je naar het strand gaat wil je de zee toch proeven en voelen en ruiken? En toen ik me dat besefte vond ik de mensen allemaal stiekem een beetje stom en saai toen ik ze daar braaf over het pad zag wandelen.


Deze foto's lijken gemaakt op een dag in juli, vinden jullie ook niet? (maar het was toch echt vandaag!)
Als de kat voor een paar dagen van huis is, dansen de twee rebelse (muizen)meisjes door de kamer, roetsjen zij van de matrassen-op-de-trap glijbaan, wordt er op de grond gedineerd, eten knuffeldieren mee en wordt er geslapen in de woonkamer.
Ginnegappen en wijnen tot het bijna weer licht wordt, het bed uit huppelen en ontbijten met cake als het al bijna weer donker wordt. Liedjes kraaien achter de piano om tien over twee en ring zwaaien en schommelen in de woonkamer.
Want we voelden ons nog nooit zo vrij de afgelopen dagen.






 

De zon maakte ons wakker en buiten roken we de eerste lentegeuren van het jaar. Kortom, ik geniet van mijn vakantiedagen
Gisteren liep ik rond in het Zweedse paradijs. Nadat mam en ik gepraat hadden in Groningen op school met mijn mentor over hoe ik de draad weer op ga pakken na mijn ziek zijn, heeft mijn moeder me bij de Ikea gedeponeerd. Ik ben nog niet beter maar een beetje halfjes flaneerde ik door de Ikea, en van al dat moois werd ik zo blij zo blij en vergat ik even een beetje dat ik me niet zo goed voel. Ik heb tijden doorgebracht op de plantenafdeling, en wilde het liefst een hele grote plant meenemen want die vond ik zo mooi, maar de plant was bijna groter dan mijzelf. Ik dacht ineens aan het idee dat als ik hem meenam, ik me achter hem zou verschuilen en dat alle mensen dan een lopende plant zien met alleen mijn voetjes eronderuit en vond het moeilijk niet hardop te giechelen. (ik vind het wel vaker moeilijk om als ik alleen ben met mijn gedachtes, niet ineens te moeten lachen als ik denk aan een grappige situatie, hebben jullie dit ook hihi?)

De megaplant heeft uiteindelijk mama gekocht en we bedachten ineens dat ik hem ook gewoon kan stekken! Ik heb zelf het kleine stukje wildernis van de tweede foto gekocht. Hij was anders dan de anderen om zijn eigenwijze zwiertakken en dat vond ik zo leuk.

 



 


Na twee uurtjes uit te zoeken wat voor servies ik zou willen en wat voor vloerkleed als ik op kamers ga, en alle kleine zweedse ingerichte woningkjes 'uitgeprobeerd' te hebben (ik vind het altijd zo grappig om in de zweedse boeken te bladeren die in de boekenkasten staan), kwam mama en zijn we thee gaan drinken in het restaurant.
Ik heb nog voor mijn verjaardag een schapenvachtje gekregen, een dienbladje, lampenkampje en een mooie dekbedovertrek van de prachtige limited edition 'BRÅKIG' en de moeder van muis Manfred, een zachte grote muis.
Vroeger schaamde ik me altijd een beetje voor mijn moeder in de Ikea, want ze spreekt vloeiend Zweeds en begon altijd voor de grap Zweeds tegen de medewerkers te praten en die keken haar dan een beetje lichtelijk verward aan, nu vind ik het alleen maar eigenlijk heel leuk.
Ik heb helemaal de flespompoen ontdekt en doe het zelfs op brood! Vanochtend was mevrouw zon weer van de partij in mijn kamer, of zou de zon een meneer zijn?
 

Nogsteeds heb ik veel pijn in mijn maag en ik moest naar het ziekenhuis voor een scan en dat vond ik best wel een beetje eng. Ik kan niet veel leuke dingen doen en moest mijn verjaardagsfeestje dat ik gisteravond zou geven ook afzeggen. Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan om een wandelingetje in het park te gaan maken, ik heb steeds ook koorts dus moest niet aan een jas denken!
Met een dikke trui en sjaal ging ik op pad.


 

Ik houd ervan als de wereld nog niet wakker is en je alleen nog maar het geknisper van de blaadjes hoort en het getsjilp van de vogels.
Mijn (pen)vriendin Fay en ik sturen elkaar pakketjes met kleren en ik droeg een prachtig zwierezwaai rokje, dat ik van haar kreeg! Het is wel zo'n geweldige uitvinding, je maakt elkaar dolblij met dingen waar je zelf helemaal genoeg van hebt.
Het wandelingetje duurde niet lang want na een paar minuten voelde ik me alweer te zwak, en begon alles te draaien.

Ik ben de laatste tijd op de momenten dat ik me goed voel, bezig met een portfolio voor de kunstacademie, want dat is toch echt wel stiekem een beetje mijn droom. Maar ik twijfel ontzettend, want de ene keer denk ik: een beetje plaatjes schieten en beestjes tekenen, kan toch iedereen wel? Maar ik zie mezelf er wel al helemaal rondfladderen en heb het gevoel dat de kunstacademie heel goed bij me past.
Ik expirimenteerde een beetje met het bewerken van de foto's van deze dag, en ik ontdekte verrassende effecten waar ik in de volgende post meer zal laten zien!



De wind waait nu heel hard om het huis en dat is wel zo gezellig, ik zit naast mama op de bank en we hebben weer bezoek gekregen van Jan. Hij denkt nu geloof ik een beetje dat hij hier woont want vanochtend stond meneer voor de deur te mauwen en tot nu toe loopt hij me telkens spinnend achterna en komt hij steeds bij me liggen, het is een dotje. Dit is al een wat oudere foto van Jan en mij.




Het is nog maar vroeg in de morgen, maar ik ben al klaar wakker. Mijn beste vriendin ligt nog in mijn hemelbed en is nog verweg in het land der dromen terwijl zij veel eerder op zou gaan staan om mij zingend wakker te maken met taart slingers en ballonnen, want dat doen we altijd op elkaars verjaardag. Ik doe zo nog maar gewoon eventjes alsof ik slaap denk ik zometeen.
Want vandaag, vandaag is dan eindelijk de dag dat ik achttien ben geworden!

Het is zo onwerkelijk, dat ik al achttien jaar op deze wereld rond huppel en dat officieel de tijd van het kind zijn nu echt voorbij is. Ik zal gewoon als 'groot mens' het leven doorgaan.
Ik vind het wel een beetje leuk dat ik nu groot ben en volwassen, maar stiekem keek ik uit naar deze dag met de kriebels en het niet kunnen slapen als een kind van vier die bijna jarig is. Het liefst word ik nooit groot en oud en grijs en rimpelig en volwassen. Ik kijk uit naar dingen alleen leren doen zonder mama zoals op reis gaan en het zoeken van een eigen kamer over een tijdje. Maar het lijkt me ook een beetje spannend. Ik denk er sterk oover om in mijn eentje deze zomer of volgende zomer voor een half jaar of langer te vertrekken naar Scandinavie. Ik wil al zo lang naar Zweden en er houdt niks me tegen.

Vanmiddag ga ik een taartje eten in de stad met een vriendin die ik al lang niet meer gezien heb maar waarmee het altijd leuk is en daarna komt de familie. In de avond gaan we uit eten in mijn lievelingsrestaurant. Maar eerst gaan we voor de familie lekker van alles bakken zoals elk jaar. Oh en over een week geef ik een lichtjesfeestje!

Ik heb via Marieke een heerlijk scones recept ontdekt, met gember en sinaasappel. Ze hoeven maar tien minuutjes in de oven en zijn ook niet te zoet wat ik altijd wel prettig vind.



Zondagse strandbezoekjes zijn misschien wel het fijnst, want school en alle verplichtingen lijken dan zo lekker verweg. Mama en ik reden naar Harlingen en dat is een fijn havenplaatsje, in de winter om te wandelen en zomers om te vliegeren, zonnen, schelpjes te zoeken en in zee te zwemmen. De zee is altijd een goed idee vonden we.
Ik heb een nieuwe witte wollen trui jurk gekocht (klinkt als een trouwjurk) en hij is warm genoeg op zachte dagen als deze. (of misschien maak ik mezelf dat ook wel een heel klein beetje wijs) Ik ben hard van de dijk afgerend en mijn moeder vond me net een lammetje. Dat ben ik ook wel een beetje want ik dartel het liefst in gebroken witte kleren rond altijd.

verder heb ik misschien een maagontsteking en moet ik steeds vieze drankjes opdrinken van meneer de dokter.

over precies een week ben ik jarig en ik word nu al steeds heel vroeg wakker omdat ik een beetje verjaardagskriebels heb! Maar eerst moet ik nog een weekje met drie proefwerken overleven.
Mogelijk gemaakt door Blogger.