Het was een koude zaterdagavond in februari. Hij zocht de mooiste houtjes uit voor het vuur, ik stond in het kleine keukentje groenten te snijden, te proeven of de kaasfondue al goed was, deed er scheutjes van mijn wijn bij en dansde een beetje op de jazz muziek die we luisterden.   Als je de bestekla wilde open doen vloog hij er steeds uit, en de deur kon niet helemaal dicht. Als je dat probeerde ging ons hele huisje heen en weer. Ik voelde me gelukkig, verheugde me op zijn lach als hij mijn cadeautjes uit zou pakken.
We vierden onze verjaardagen dit keer in het fijne woonwagentje van Hillegonda.
Hillegonda had hele mooie rode emaillen potjes en pannetjes en je kon vanuit het keukentje eindeloos ver over de weilanden turen.

Het was een verliefde avond vol cadeautjes, wijn en kaarslicht. Een lampjesslinger boven ons bed en verder was er geen licht.
Als je moest plassen moest je door de kou naar de stal, proberen van tegel naar tegel te springen en niet in de blubsie.

Hij vertelde me keer op keer hoe blij hij was met zijn autorijhandschoentjes, het shirtje van de Sissy boy in een hele mooie olijfgroene kleur en het mooie handgemaakte mesje dat ik hem gaf.
Ik kreeg van hem een prachtige gietijzeren theepot, een okergeel winterjasje, en de zeilbootjes mobiele die ik al zo lang zo mooi vond!





We hadden geen tijdsbesef, gingen vroeg naar bed hoewel het al als middernacht voelde. We kropen nog dichter tegen elkaar aan dan anders, de nachten zijn ijskoud als het haardvuurtje uit is gegaan.

 

Ik krulde mij op in de dekens toen we wakker werden en keek toe hoe hij ons huisje weer verwarmt, het vuur weer aanmaakte.
De waterkoker kon niet dicht. Je moest de deksel vasthouden als je water wilde koken. Dat vergat ik en we proestten het uit: er ontstond een grote wolk in ons kleine huisje, al het theewater was verdampt!





 

Het was bijzonder fijn, ik wens dat we deze traditie voor altijd blijven doen. Samen cadeautjes uitpakken bij kaarslicht, 'in een hutje op de hei.' 
Mogelijk gemaakt door Blogger.