Toen we onze handen warmden aan kopjes koffie en tijdens ijskoude fietstochten de tenen eraf vroren in de
winter, tijdens koude ritjes door de mist en storm in Friesland, verlangden we stiekem al naar dit grote avontuur. 

Samen, met het blauwe autootje en een tentje achterin door de zomer reizen. Zonder plan en navigatie, met kaart en met elkaar!
Het grote doel was op de plaats te komen waar de Fiat vandaan komt: Turijn.
Klimmen en rollen over kronkelweggetjes door de bergen, mijn hand op zijn knie terwijl we rijden en alle raampjes open. 
Over de grensgebieden en stad en land. Over smeltende wegen door de zomerzon met klamme handen en zere billen van het zitten, en door de frisse ochtenden en donkere nachten met het dekentje. Deense jazz uit het steriootje. 

Onze droom is uitgekomen. We reisden door Europa, voelden ons vrijer dan ooit, lieten zorgen van thuis los en waren ontspannen. We lachten en genoten. 
Merkten hoe we samen soms vergeten dat we met zijn tweeen zijn, en dat we bij elkaar horen. 
We waren een dolgelukkig en zagen zoveel landen, meren en bergen, steden en uitkijkpunten in veertien dagen.


















Eerst bereikten we Luxemburg na een lange tocht door de regen waar we voor een nacht met ons tentje kampeerden. 
Het oude tentje hadden we na het winterkamperen niet goed ingepakt en was vies en vochtig. Het liefste gooiden we het de prullenbak in. 
We reden naar de outdoorwinkel en kochten zonder al te veel na te denken een mooi nieuw tentje voor ons twee.
We wachtten een uur op onze spaghetti die maar niet kookte op het pitje in de te kleine voortent. De volgende dag reden we via het oude kastelen stadje Clerveaux door naar Straatsburg.

Daar overnachtten we bij bij Nora, een lieve dame die we hadden ontmoet via couchsurfing. Ze hield net zoveel van design en mooie vintage spulletjes als wij en had een prachtig appartementje.
We ontbeten met taartjes van de boulancherie aan de overkant . In de ochtenden keek ik graag naar de stad die allang wakker was.



Straatsburg was net zo mooi als ik het me herinnerde van een paar jaar geleden. Het Franse en Duitse door elkaar en de zachtkleurige panden in de binnenstad. We aten veel ijs en bezochten het mooie museum van het vorige blogje. Ontdekten mooie straatjes en dronken savonds wijn met Nora met een framboosje erin.


We legden de laatste dag geplukte bloemen. en een geknipt vosje en een lief briefje voor Nora neer.
Vanuit Straatsburg reden we door de prachtige Franse alpen en langs de vele meren. Aan de Lac Du Coiselet kampeerden we, vanuit de tent zag je de rotsen waar het zonlicht heel mooi op scheen.

Lac du coiselet
















Uitkijkpunt tijdens de route des lacs 






Lac du Mont Cenis









Heel hoog in de bergen voelde het alsof we op een compleet nieuwe wereld waren gekomen.
Een stuwmeer zo blauw als de hemel, het leek net een droom.
We picknickten snel voordat de zon onze huid rood zal maken en genoten van hoe prachtig het was. Reden daarna door naar Italie. We rolden vanuit de hoogte Italie in. 


En toen kwamen we aan in het zonovergoten Italie, telden we de eerste dag 83 broertjes van onze Fiat Panda en logeerden we bij een hippie die heel hard Ciao roep bij elke begroeting, in een klein flat woninkje met twee balkons. Als je op de wc zat kon je de dikke Italiaanse moeders de was zien ophangen op hun eigen balkon en het rook door de hele buurt naar verse pasta die iedereen de hele dag door leek te maken.
We aten laat met veel wijn en de mieren liepen over de vloer. 






































Op de terugweg besefte ik dat er nog zoveel avonturen zullen volgen. Dat ik de rest van de wereld met hem wil ontdekken,
En nu laat de herfst laat al een beetje van zich zien, Ik rook haar tijdens fietstochten door de Utrechtse heuvelrug met mama dit weekend en voelde het al lichtjes in mijn hoofd toen gisteren de wolken donker waren en ik met een snotneus en koude handen naar de kinderdagverblijf fietste met de fietskar.
Er is ook nog iets heel bijzonders gebeurd afgelopen maandag, daarover in het volgende berichtje meer. Want dat mag pas als ik het zelf, met eigen ogen heb gezien, dan voelt alles nog net een beetje echter.

De wind waait nu om het huis in Leuven en de wolken zijn grijs. Ik ga een kopje koffie maken. Met mijn hoofd nog vol fijne zomerherinneringen.


Op een van onze dagen in het fijne Straatsburg bezochten we het Museum voor moderne kunst, werden we hand in hand geinspireerd door al het prachtige en kochten we de mooiste schatten voor elkaar in de museumwinkel voor thuis.


















Mogelijk gemaakt door Blogger.