Hutjes in de tuin van mijn mooiste kleedjes,
vandaag creëerde ik het plekje waar het windstil is én ook nog heerlijk in de schaduw. De appelboom was ook uitgenodigd. (of eigenlijk nodigde hij zichzelf uit)

Vroeger maakte ik altijd al hutten, met vriendinnetjes of alleen. In de tuin of onder de tafel. Dan was het half zes in de morgen en sleepte ik met dekens en knijpers en de kat door het huis. Ik trippelde op mijn tenen om verder niemand wakker te maken. En ging als de hut af was stilletjes een boekje lezen of tekenen.

Oh en ik denk dat ik dit mijn leven lang blijf doen, later voor mijn kinderen wil ik misschien een mega hut maken en er dan met het hele gezin in logeren. Ik droom best wel vaak over een gezin hebben met kleine Damiannetjes met hele blonde haren. En dan wil ik ze voorlezen uit Wiplala en Toon Tellegen en Roal Dahl. Oh en Ronja de Roversdochter. En knuffels voor ze breien ik kan niet wachten!




 
Er waaiden wel veel blaadjes en takjes in de hut (maar dat hoort natuurlijk bij het buitenleven)


Wiegeliedjes voor mijn poezenmeid


En later op de dag ben ik naar de boekwinkel gegaan. Alle boeken voor twee euro maar dan ook echt alle!
Ik ben er misschien wel anderhalf uur gebleven, met een glimlach en een steeds groter wordende stapel in mijn hand neusde ik rond.
Cadeautjes voor mezelf en voor anderen. De jongen die in de boekwinkel werkte was een leukje en ik zei hem dat hij vast een moeilijke baan had tussen ál die veel te goedkope boeken. Daar was hij het mee eens.


Nu is het alweer avond en is de lucht heel mooi, (bíjna net zo mooi als in Zweden!) Dus kijken jullie gauw naar buiten?


Zonnedagen. Sommige ochtenden word ik wakker met een mega krullenbol. Dan leiden mijn haren zomaar hun eigen leven.
Gisteren was het zo'n ochtend. Ik ben al vroeg opgestaan en heb in mijn pyjama uren in de tuin doorgebracht. De zon was ook al wakker.




Bungelend de krant lezen en blauwe besjes als ontbijt.
Want blauwe bessen horen net zo bij de zomer als mijn zonneblonde haren.


 
 

In de middag schilderde ik vossen en konijnen. (daarover in de volgende post meer).

Vandaag is de zon verstoppertje aan het doen en ze heeft een wel heel goede verstopplek gevonden. De luchten zijn grauw en de regen tikt zachtjes. Ik beantwoord mijn brieven.
Hebben jullie het ook fijn?
Hiep hoi hiep hoi hiep hoi! het is toch nog helemaal zelf gelukt zonder computer meneren of andere hulp om mijn wegwerpcamera fotootjes in te scannen! Het is allemaal een beetje door elkaar maar ik ben blij met het resultaat van mijn zomer fotootjes. Bungelend in de hangmat en met een glimlach bekeek ik ze. Oh en Zweden is op de foto's nóg meer een sprookje vinden jullie ook niet?





 Tijdens mijn eerste dagen in het (smeltende) Stockholm


De mooiste groentetuin die ik tegenkwam op een Stockholms eilandje waar je zomaar in mocht lopen. De mannen in de kas vroeg ik of de mooie tuin van hen was en ze zeiden alleen maar you are as beautifull as the garden darling. Het waren volgens mij zwervers, beetje eng, (maar ook wel lief hoor)






Deze aardbeien foto kon ik me niet meer helemaal herinneren. Ik weet nog wel dat ik op een morgen aardbeien omdat ik dacht dat ik daar wel mee kon ontbijten, lunchen én avond eten met mijn schaarse hoeveelheid Zweedse kroontjes.
maar na een halve dag ervan gegeten te hebben kwamen ze me stiekem een beetje de neus uit (al waren ze nog zo lekker). En liepen ze me eigenlijk alleen maar in de weg..
Zelfs nog tijdens het feestje met de jongen waar ik logeerde was ik het meisje met de aardbeien in de linkerhand. Ik geloof dat ik toen ook een fotootje heb gemaakt toen we nog even in het parkje gingen in de late avond.



Deze dag was ik heel blij en eigenlijk was ik dat alle dagen maar deze dag extra. Het was in Uppsala en ik glimlachte naar iedereen.
Fijne herinneringen die ik nu op de computer heb, én in een kistje kan stoppen en later aan mijn gezin kan laten zien.
Dromen en bungelen onder de sterrenhemel, samen met een spinnend katje deed ik het vannacht. Vroeger wilde ik al zo graag eens een keer in een hangmat gaan slapen. En nu onze hangmat gistermiddag was aangekomen kwam die droom toch eindelijk in vervulling.

Het was een niet te koude zomernacht, de lucht was helder en de maan verstopte zich. Maar er waren wel ontelbaar veel fonkelende sterren. Het sliep heerlijk en een koortje van vogels maakte ons vroeg in de morgen wakker. Maar dat was niet erg, na een lauwe douche en een kopje Sint Janskruid huppelde ik de  (warme) dag in. (Oh en de muggen vonden ons (helaas) ook heel leuk!)En om klokslag negen uur vanmorgen stond ik veel te nieuwsgierig met mijn bonnetje bij de HEMA om mijn analoge vakantiefoto's op te halen. Het ophalen van ontwikkelde foto's is voor mij altijd het einde, het herbeleven van al weer vergeten momenten is zo bijzonder fijn. Wat er ook gebeurde vanmorgen was iets heel onverwachts: er waren bloemen door de brievenbus gedaan vannacht! De hele dag vraag ik me al af wie deze stiekeme romantische heer of dame is geweest. Ik ben zo nieuwsgierig, of ik er ooit achter zal komen weet ik niet.

Ik mis elke dag Zweden een beetje meer. Stiekem denk ik al aan sparen voor vliegtickets naar Stockholm in de kerstvakantie. Ik voel me hier niet thuis, de nuchtere Frieze mensen en het sfeertje van het noorden en misschien wel van heel Nederland vind ik gewoon op de een of andere manier niet zo fijn. Ik wil dolgraag naar de Zweedse kunstacademie gaan. Maar dat zijn nog hele prille en kleine plannen. Maar het houdt me zo bezig..
 
 

 

 
De dag bracht ik door met zee madeliefjes tussen de tenen, (ja zee madeliefjes bestaan echt heb ik vandaag ontdekt!) de zee roept me op deze drukkend warme dagen. Ik nam een salade mee en een klein wijntje en vloog naar haar toe.  mijn wangen zijn nu en beetje rood,  en de haren zijn zonneblond geworden, een zoute huid. Ik ga gauw proberen te scannen maar het lukte me nu niet goed. Misschien moet ik er een handig computer meneertje bij halen. 



Ik kreeg de oude linnen stoel. Met een wollen kleedje erop is het het fijnste leesplekje voor vakantiedagen als deze, in de stoel kom ik in duizenden werelden van verschillende hoofdpersonen, op duizenden plaatsen en ben ik wel tien personen tegelijk. Want als ik lees kruip ik altijd compleet in het verhaal. Kopjes koffie erbij uit een nieuw Zweeds kopje. Zachte regendruppeltjes tegen het raam.
Op het moment lees ik 'De dikke man voor altijd' en het is leuk. Soms moet ik er hardop van gniffelen. Sinne komt er ook graag even bij liggen en dan dagdromen we samen, zij in haar kattenwereldje, ik met mijn boekje.

Oh en vanavond staat er tapas met een lief vriendinnetje op het programma.
maar eerst nog even verder verdwalen in de letters...
(oh en zien jullie het mooie kleedje? Ik kocht hem bij COS in de sale en hij dient nu als sjaal, picknickkleedje én kamer decoratie kleedje!)













































Met een tas met de mooiste kleine Zweedse souvenirtjes, hele fijne herinneringen, en vooral een ontzettend voldaan en volwassen gevoel ben ik weer in mijn vertrouwde omgeving. Ben ik weer thuis in het kleine kleine wereldje.
En dat is toch wel weer heel fijn: het katje spinnend op mijn arm en mijn lieve mama die ik zo gemist heb en die theetjes voor me zet. Waarmee ik uren kan kletsen. De duisternis die ik al tien dagen niet meer heb gezien door het noorderlicht dat er zomers in Zweden is

Gisteravond laat kwam mijn vliegtuig aan op Schiphol. Vol verhalen en 'wat heb ik je gemist'jes reden mam en ik over de afsluit dijk. De maan weerspiegelde in het Ijsselmeer, het was volle maan en heel mistig buiten.

Vandaag is het een beetje een gekke dag. Het is zo onwerkelijk hoe ik gisteren nog in het bijna smeltende Stockholm was, een ijsje in je hand en de benen bloot. Het ontdekken van compleet nieuwe plekken overal (zoals het mooie pastel roze gebouw op de foto's hierboven) De Zweedse taal om je heen. 

En hoe ik nu in mijn kamertje met mijn eigen spulletjes en een warme trui aan zit te tikken. 

Ik weet zeker dat ik nog nooit in tien dagen zoveel heb geleerd. van zowel mezelf als van de wereld.
En echt waar: Ik heb me geen moment ongelukkig gevoeld. Enkel soms een beetje angstig als toch nog wel een klein meisje met een geel rug tasje en blonde haren helemaal alleen. Dan denk je dat je achtervolgd wordt, of dat ze je observeren. Het is lastig om het contrast te vinden tussen het te wantrouwend zijn en het vertrouwen in mensen. Maar ik heb me gered. Ik had de liefste mensen om me heen, voelde me gelukkig en zeker, en dat groeide alleen maar. Elke dag voelde ik me een beetje sterker. Als een jong vogeltje dat haar nestje verlaat, een rups die een vlinder wordt.

Hieronder de kleine maar fijne dingetjes die ik meenam en waar ik toch zo kan van genieten. De twee rechthoekige 'schilderijtjes' lijken schilderijtjes, maar zijn vaatdoekjes! als je ze in het water dompelt worden ze slap en kun je ze gebruiken, ik vond het zo leuk voor als ik mijn eigen huisje heb, ooit. Want dan wil ik zélfs mooie vaatdoekjes!




In een klein schattig koffiehuisje in Uppsala vond ik eindelijk de tijd om te schrijven. Ik ben vroeg opgestaan deze morgen en begon de dag met een lavendelbad en daarna speltknacherbrodjes met avocado en kaas op mijn kleedje bij de maisvelden. 

Na dansjes in het riet en een beetje ochtendgymnastiek vertrok ik naar het centrum. 

Toen ik hier gisteren aankwam sprong ik bij Josefine achterop, een rustig zacht meisje dat in een klein geel huisje middenin de natuur woont. Met de haren in de wind en een beetje geginnegap over sprinkhanen in het Nederlands en sprinkhanen in het Zweeds reden we naar het zuiden van Uppsala, waar haar prachtige gele huisje zich bevindt



Ik vraag me de laatste dagen af of je ook verliefd kunt worden op een land, want oh wat is het hier fijn. De dennebomen overal, konijntjes en herten in de bossen, spontaan opduikende watervalletjes en veels te dure aardbeien in de zon. De kinderen met helmpjes op de fiets, pippi langkoushuizen en krakkemikkige oude treinen. 

De nachten waarop het nooit donker wordt en de lieve mensen overal. 

Elke dag begin ik met een glimlach en dan dans ik uit mijn bed, stap ik in een jurkje na een korte douche en ga ik op pad.

En dan in de avond willen de voeten een voetenbad of fiets ik spontaan naar zee. De jongen waar ik in Gotheborg overnachtte nam me mee maar zijn lievelings zwemplaats bij de hoge rotsen en het uitzicht op de mini eilandjes in de verte. Klotsend zeewater tegen de rand en we zagen twee roze kwallen. 

We namen een snelle duik en dronken daarna wijntjes en aten pizza op zijn balkonnetje. 


Ik ga proberen gauw weer te bloggen, maar nu eerst ga ik Uppsala ontdekken hoezee hoezee! 

 hej da!

Het meisje en de witte rozenstruik. Mama maakte dit portret van mij vanmiddag in het bos toen we onverwacht bij dit prachtige stukje natuur terechtkwamen. Ik plukte zoveel roosjes als ik kon, en nam ze mee in mijn jurk waar ik een buideltje van had gemaakt. In mijn hoofd maakte ik al lijstjes met aan wie ik ze wilde geven.

Mijn moeder heeft een broer die ik nog nooit in mijn hele leven heb ontmoet, ik vind het een beetje griezelig maar ook stiekem wel interessant om hem te ontmoeten. Voor mijn gevoel ben ik er gewoon nog niet helemaal klaar voor. Als tussenstap pluk ik steeds bosjes bloemen voor hem die mama dan meeneemt als ze naar hem toe gaat. Een briefje erbij met dat ik een angsthaasje ben maar dat het vanzelf wel komt.
Op de jongen waar ik verliefd was heb ik een paar keer veldbloemen en klaprozen op zijn stoep gelegd, zelf nam ik vliegensvlug de benen...
En nu ik terugdenk aan vroeger, toen ik nog heel heel erg verlegen was, maakte ik via de bloemen contact als er mensen op bezoek kwamen. Dan liet ik ze zien en vertelde ik er over want dat vond ik minder eng dan dat we het over mij zelf moesten hebben.

Sinne is van de trap gevallen, maar poezen komen wonder boven wonder echt altijd op hun pootjes terecht. Ze was in een hoekje gekropen van de schrik maar toen ik haar vond en lieve woordjes influisterde begon ze al heel gauw weer te spinnen. Nu ga ik een kopje chai latte drinken, en weer verder met mijn waterverfjes (want oh ik ben zo leuk aan het water verven!)
Geniet van de zondagavond lieve bloglezers!

 Na tijden in de keuken te hebben gestaan voor salades en smoothies en zelfgebakken brood, gingen we op zoek naar verkoeling. Ik legde de spullen die meegingen klaar op mijn bed en de kleine Sinne vond dat heel leuk. Een gedichtje rolde uit mijn pen.




De picknick spulletjes worden klaargezet
En dat is ook voor poezen toch zo'n grote pret
Het kleedje ligt zo lekker zacht
Thermoskan met warme thee tegen mijn vacht
Rondjes draaien met het bord
Bewegende vorkjes waardoor ik afgeleid word
Schriften met ritselend papier
Hé etuitje kom eens hier
Even snuffelen aan de broodjes
Roepende baasjes over plotselinge zootjes
En ook de salade ruikt zo heerlijk
Het is toch eigenlijk niet eerlijk
Dat ik als poesje oh zo klein
Nooit voor een picknick uitgenodigd zal zijn.

 Het mandje vol heerlijks en wat schrijf en tekenmateriaal bond ik vast aan mijn fiets met een spin en met de haren in de wind haalde ik mijn beste vriendinnetje op.

Spontaan zwemmen in je ondergoed en heimwee krijgen naar het festival (welcome to the village) dat vorig jaar op deze plek plaatsvond, lachen op een het kleedje in het gras en vestjes aan en vestjes uit als de zon verstoppertje speelt. Daaruit bestond de middag.

Met de keien aan de waterkant leek het net even alsof we in het buitenland waren.

 
'Geef het meisje een plantje en een diertje en ze is gelukkig' , zei mama laatst over me.
En dat is echt heel erg waar: in mooie stukjes natuur en beestjes (klein of groot) vind ik vaak mijn geluk en troost, ik besefte eigenlijk dat ik niet meer nodig heb dan dat.
 
Terwijl ik brieven aan het lezen en schrijven ben, de zon ondergaat en naar mijn pas ontdekte muziekjes van Low Roar luister, kwam Sinne op mijn sjaal liggen. Samen brengen we nu de avond achter het schrijftafeltje door, zij diep in haar poezendromen, en ik al knippend plakkend en schrijvend

De kamille takjes ontdekte ik plots in onze tuin, ik vind ze zo mooi. Sinne vindt ze een beetje eng. 



\



 De dagen voelen steeds meer aan als zomer, dat is fijn en heeft iets intens waar ik me soms heel gelukkig door voel of juist een beetje naar. Omdat het dan te veel is.
Het warme weer ruikt naar vorig jaar en neemt me mee in herinneringen, als een nieuw seizoen opkomt moet ik altijd als eerste denken aan een jaar geleden om deze tijd en dan komt er weer van alles boven: gebeurtenissen en gevoelens klein of groot.

De grote esdoorn heeft haar zaadjes verspreid door de tuin en tegen ons huis aan groeien een paar wilde takken van haar. Ik vind ze zo mooi, misschien ga ik wel een stukje ervan potten en in mijn kamer zetten als dat lukt.




Ik zit ook weer vol inspiratie, word er vroeg wakker van en kan er niet van slapen. Het plan om een gedichtenbundeltje te gaan schrijven borrelde zo plotseling bij me op toen ik aan een vierde gedichtje over de kleine Sinne begon en daar zit ik helemaal vol mee. Misschien wil ik samen gaan werken met Fay want er is toch niemand die leuker kan illustreren dan mijn lieve pen vriendinnetje! (:
Ik zal gauw een voorproefje van zo'n versje bloggen!

 Genieten jullie van de dagen?
Sinds een paar dagen woont hier een heel klein lief wondertje. Het wondertje heet Sinne en ontdekt spinnend de wereld.
 
 

 Ze vindt mijn haren heel leuk en maakt sprongetjes naar wiebelende tenen of naar haar eigen schaduw.
Toen ze hier voor het allereerst was, was het eerste wat ze deed spelen in de zon op het kleed. En welke naam past er dan beter dan Sinne? (Sinne= het Friese woord voor zon)



Soms denkt ze dat ze een papagaai is en klimt ze op mijn schouder. 



 Slapen doet ze op alles wat zacht is, maar ook in mijn knieholte of in een rolletje tussen mijn hoofd en schouder. En keurig om half vijf in de morgen staat ze paraat om met me te spelen!

Ik ben geloof ik een beetje verliefd geworden op dit kleine poezenkindje.

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Damianne Langedijk

Damianne Langedijk
photo by jade vranken ©

Over mij

Mijn naam is Damianne. Aan de hand van mijn lieve meneer zonneglimpjes huppel ik door de dagen. Ik ben een negentienjarig meisje dat erop los fotografeert, danst, droomt, tekent en creëert en heel veel nadenkt. Ik omarm de wereld met al het moois in haar. Want weet je? zonneglimpjes zijn overal, als je maar goed om je heen kijkt.