/
0 Comments

Elke morgen komt Sinne me ophalen als ze vindt dat ik wakker moet worden om met haar te troetelen of samen te spelen. Vanmorgen werd het half negen, negen uur en zelfs om halftien hoorde ik nog geen mieuwtjes.

Onder mijn doucheje begon ik me toch wel een klein beetje zorgen te maken, totdat
uit de eik van een paar huizen verderop gejammer klonk. (oh en het stemmetje van deze kleine mevrouw herken ik als geen ander)
 Als Sinne een interessante vogel ziet klimt ze hoger dan hoog, en dan vergeet ze dat het misschien een heel klein beetje té hoog is voor zo'n klein poezenkindje. En dat was deze keer ook het geval.

Ik nam vliegensvlug de benen naar het eind van de straat en gelukkig was mevrouw Sinne zo enthousiast toen ze het meisje en de witte jurk zag, dat alle angst was verdwenen en ze razendsnel weer op de grond belandde.

Nu spint ze harder dan ooit tevoren op mijn arm. 



 Het vest heb ik van mama geleend. Ik vind hem heel fijn en doe hem het liefst niet meer uit, én ik kan toch nog mijn favoriete zomerjurkjes dragen!




Geniet van jullie weekend!



About Post Author

Morbi leo risus, porta ac consectetur ac, vestibulum at eros. Fusce dapibus, tellus ac cursus commodo, tortor mauris condimentum nibh, ut fermentum massa justo sit amet risus.

You may also like

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Damianne Langedijk

Damianne Langedijk
photo by jade vranken ©

Over mij

Mijn naam is Damianne. Aan de hand van mijn lieve meneer zonneglimpjes huppel ik door de dagen. Ik ben een negentienjarig meisje dat erop los fotografeert, danst, droomt, tekent en creëert en heel veel nadenkt. Ik omarm de wereld met al het moois in haar. Want weet je? zonneglimpjes zijn overal, als je maar goed om je heen kijkt.