zonneglimpjes

Een verlegen klein lentezonnetje of de boze winterwind,
De zon die je bijna weg laat smelten, of grijze wolken in de lucht
De zee is altijd een goed idee

Meneer zonneglimpjes en ik gaan zo graag samen naar het strandje hier in de buurt.
Dan rennen we elkaar achterna door de blubsie, kijken we naar de woeste golven of geven we elkaar een kusje op het aller verste puntje van de dijk.

Hieronder zie je onze dag aan zee in het zwart wit!

We maakten dit weekend wandelingetjes door de polder langs het riet en renden van de heuvels in het schemerlicht. 

Hij laat mijn hart elke dag sprongetjes maken van geluk en ik verheug me zo op de komende lentedagen samen. 

Veel liefs en ik wens jullie alle zonneglimpjes toe vcor deze week! 

Eerst vloog hij de hele nacht door het huis met glaasjes water voor het misselijke vriendinnetje, en de dagen daarna maakte ik verse sinaasappelsapjes voor hem omdat hij zich zo koortsig voelde.
Mijn koude handen tegen zijn gloeiende wangen en ontelbaar veel beter maak kusjes op zijn voorhoofd.

We brachten eindeloos door in het prins en prinsessen bed en deden alsof om ons heen water was en dat het bed ons kleine eilandje was.

De eerste lente zonneglimpjes verlichten onze kamer en het katje maakte kleine spinnetjes.
Soms zijn langzame weekenden zo fijn

Tussen de dennenbomen, terwijl de zon al bijna onderging.
zijn haren vol zonneglimpjes,
ik glimlachend achter de camera.

Samen afdwalen van de werkelijkheid, dromen in de wereld van meneer en mevrouw zonneglimpjes. Dat is wat wij de laatste tijd het liefste doen.
we spelen de hoofdrol in onze zelfverzonnen levensfilm.
De mooiste spulletjes om ons heen en de ene nieuwe jurk na de andere.
fantaseren dat onze knuffels echt leven, en denken in mooie foto's in plaats van genieten van het echte moment.  Fantasie is het mooiste dat er is, maar ik wil ook graag weer een beetje met beide benen op de grond komen te staan. in de echte wereld ronddwalen. kijken en genieten, in plaats van overal plaatjes inzien. Daarin ben ik mezelf een beetje verloren de laatste tijd. Ik wil niet dat de droomwereld mijn leven overneemt.

Vandaag was een dag vol nieuwe inzichten, maar ook een dag vol verdriet.
Heel even was ik bang. Ongelooflijk bang voor dat het over zou gaan tussen de zonneglimpjes door mijn fouten en nare eigentschappen. Door het leven in een verhaal te zien waarin niets te gek is. Maar de echte wereld heeft grenzen, is soms hard. En daar wil ik niet meer voor vluchten.

Twee uur lang tranen, dunne stemmetjes, angst en verdriet aan de telefoon.
Maar ook de liefste woorden.
We kunnen niet zonder elkaar, zijn elkaars liefste
Alles wordt anders, we gaan echte dromen maken.
En niet meer erin leven.
Een echt avontuur met echte dromen.