Mijn plantje was mee naar Noorderzon afgelopen vrijdag. Plantjes vinden festivals niet zo leuk als mensen, ze gaan er triest van hangen. Ik had haar daarvoor bij de IKEA gekocht dus kon ik haar jammer genoeg niet meer thuis brengen.

De mensen vonden het wel heel leuk, een jongen wilde er zelfs dansjes mee doen. De volgende morgen heb ik gezegd dat ze gauw weer op zou springen en heb ik d'r in de zon gezet, nu gaat het al beter met haar.
Dit weekend ben ik twee keer op het fijne Noorderzon geweest, een festival waar ik al vanaf dat ik drie ben en in de buggy zit kom, en nog steeds dolgelukkig rond huppel. In de avond met de duizenden lichtslingers en muziekjes op het podium aan het water, de mensen die dan met rubberbootjes van de muziek genieten en het mooiste houten koffiekraampje van de stad waar vier meneren de hele dag koffie staan te malen.

En alle kunsttentjes, voorstellingen. (jonge) bandjes uit heel de wereld.
Ik was vorige week zondag ook al gegaan met een lief oud schoolvriendinnetje en we zagen zo'n leuke voorstelling in een kleine container, een levende animatie met allemaal diertjes van gevonden voorwerpen. het was zo leuk. 







Nu is het alweer zondagavond en vandaag heb ik de hele dag gewerkt aan mijn kleine collectie die binnenkort in een winkel zal verschijnen in de stad. Ik verkoop er vooral schriften, Sinne-gedichtjes en briefpapier. (hierover gauw meer!)
Deze fijne streepjesjurk van de Zara draag ik de laatste tijd heel erg graag. De stof is heerlijk soepel en zacht (oh en je kunt er ook hele mooie pirouettes in draaien!)






 
Dit weekend heb ik voor mijn lieve vriendinnetje dat laatst jarig was, een verjaardags tapas georganiseerd. Slingers, feestkroontjes voor op het hoofd, ballonnen, taartjes met 19 kaarsjes en heel veel verschillende hapjes wilde ik eerst meenemen naar een mooie plek in het park. Maar toen het begon te regenen net voordat ik wilde vertrekken heb ik mijn kamertje omgetoverd in een heel gezellig feestjeshoekje. We hadden elkaar zoveel mooie vakantie verhalen te vertellen en hebben wel zo gelachen. Gekke dansjes op een jazzplaatje, en een wens bij het uitblazen van alle 19 kaarsjes.

Vandaag is mijn aller allerlaatste vakantiedag alweer. Maar weet je? Stiekem heb ik wel heel veel zin om school te beginnen met al mijn zelfgemaakte schoolspullen. En ik heb ook al weken van te voren vijf outfits bedacht die ik de eerste schoolweek aan zal doen (erg hé?)



 
  
De geur van zomerregen in de straten. Er gaat weinig boven die geur vind ik altijd
Mijn gele paraplu, nieuwe broek en ik maakten een wandelingetje vandaag.
 
 

Uit elke tuin plukte ik stiekem een bloem, daar merken de mensen toch niets van.  En uiteindelijk heb je toch een mooie bos verzameld! 


Oh en zien jullie de mooie rode mevrouw? Ik kom haar elke keer weer op het zelfde plekje tegen en dan troetelen we even. Ik ben dol op haar, ze huppelt altijd zo vrolijk op me af.(sorry maar ik kan echt wel uren over katten praten)

We hebben bijvoorbeeld ook een oude suffe buurkat, het poezenkind Sinne vindt hem een heel interessante man.
De oude meneer zit vaak een beetje te brommen, boos te kijken en zijn staart heen en weer te zwiepen. 
 Sinne gaat dan met volle vaart op zijn staart af om ermee te spelen, terwijl de chagrijn blijft liggen en zich geen moment verroert, alleen een beetje zit te brommen. Ik vind het zo'n grappig gezicht!





Oh en ik vond het weer tijd voor wollen vestjes toen ik naar buiten keek. Deze witte had ik al een tijdje, en gisteren kwam een hele mooie beige met de post. Maar eigenlijk is het jammer genoeg nog helemaal niet zo koud merkte ik later.
Ik kan niet wachten tot de blaadjes weer van de bomen vallen, en de warme kleren weer nodig zijn, en jullie?


Toen ik nog maar heel klein was, als mensen me vroegen wat ik later wilde worden, antwoordde ik altijd dat ik eigenaar van een hele mooie cadeautjes winkel in de stad wilde zijn. Een cadeautjes winkel voor iedereen die maar een cadeautje had verdiend. Die mocht je dan gratis afhalen met een lintje en een kaartje erbij.

Nu vind ik eigenlijk nog steeds het aller leukste om kleine pakketjes, kunstwerkjes, verrassingen of brieven voor anderen te maken.
Vandaag maakte ik voor een jarige vriendin een kussen en een boekje waar in staat waarom ik zo dol op haar ben. Een tegoedbonnetje voor een tapas picknick in het park en dat ik dan van te voren de slingers ophang en alles klaar leg.
Voor mijn oma illustreerde ik een kaart, omdat ik haar al zo lang niet zag.
Aan het penvriendinnetje mijn lievelingsthee van het moment en voor mama een verjaardagsgedicht en haar cadeautje ingepakt met een illustratie van een tekkel die de jarige haas feliciteert.

De gedachte dat iemand er blij van zal worden, om moet lachen of verrast zal zijn, maakt me vrolijk.

 

Verder werk ik elke dag een beetje aan mijn zelfgemaakte agenda voor het komende schooljaar. De voorkant, cijferlijstjes schoolvakanties en de verjaardagskalender staan er nu in. Ik vind het heerlijk werk omdat ik precíes alles kan doen zoals ik het wil. Cijferlijstjes vind ik nooit zo leuk dus plak ik er geknipte katjes bij.
De schoolvakanties vind ik het allerbelangrijkst dus die verschenen op de eerste bladzijde. Ook de schriften zijn al klaar.
  

 
 

 


Eigenlijk ben ik ben niet gauw heel erg sip, althans, niet voor een wat langere tijd. Daar voor ben ik namelijk simpelweg veel te dol op deze wereld met al het moois in haar. De diertjes overal, bloemen en plantjes, muziek en alle lieve mensen maken bijna elke dag dat ik zin heb om vroeg op te staan, de wijde wereld in te gaan met kriebels in mijn maag omdat alles kan. Een dag is als een leeg notitieboekje vind ik altijd. Je mag erin schrijven wat je wil: er is ook zo veel mogelijk om dingen te maken, ontdekken en koesteren om me heen. Een Zweeds meisje waar ik tijdens mijn reis logeerde zei dat haar meteen na vijf minuten al opviel dat ik de wereld omarmde, en toen ik daar over na dacht vind ik het inderdaad heel belangrijk om dit te doen (en te blijven doen). Dit is dit ook iets wat ik iedereen zou willen meegeven. 

Ik vind het daarom een klein beetje lastig om nu te bloggen over dat ik de laatste dagen me zo naar heb gevoeld. Ik was mezelf een beetje kwijt en voelde me steeds heel verdrietig.
Het verdriet is om een jongen, een jongen waar ik wel een heel klein beetje heel erg dol op ben, maar waarmee het nu op dit moment niet zal werken vanwege de afstand. Dat vertelde hij me na een heel fijn picknickje samen, een picknickje Leiden (die eigenlijk nog wel honderd uur langer mocht duren) en ik was echt heel heel teleurgesteld en hij eigenlijk ook.

Ik doe zo veel mogelijk dingen om mijn gedachten niet te lang hun gang te laten gaan, en dat helpt. Gisteren hebben een lieve vriendin en ik heel lang gebungeld samen in onze hangmat en gelachen. Ik maakte zelf een agendaatje vandaag en kocht mijn lievelingsthee uit Zweden van Clipper. Zonneglimpjes zijn overal, soms moet je alleen een beetje meer je best doen om ze te vinden!
Alleen zijn kan ik alleen nog niet zo goed, dan ga ik te veel nadenken.

Mijn liefste pen vriendinnetje Fay waar ik voordat dit gebeurde een paar dagen logeerde in Leiden (oh en dat was oooooh zo gezellig!) is ontzettend lief voor me en dat is heel erg fijn. Het luisterboek van 'De fantastische meneer vos' stuurde ze me meteen op en gaf me een beetje troost en ze stuurt me de mooiste kaartjes.
De tijd zal het leren, hoop ik.. En stiekem hoop ik op wondertjes.
Mogelijk gemaakt door Blogger.

Damianne Langedijk

Damianne Langedijk
photo by jade vranken ©

Over mij

Mijn naam is Damianne. Aan de hand van mijn lieve meneer zonneglimpjes huppel ik door de dagen. Ik ben een negentienjarig meisje dat erop los fotografeert, danst, droomt, tekent en creëert en heel veel nadenkt. Ik omarm de wereld met al het moois in haar. Want weet je? zonneglimpjes zijn overal, als je maar goed om je heen kijkt.