Het is weer vlierbessentijd en daar geniet ik volop van. Met een beetje citroen, honing en water heb je al een heerlijke vlierbessen ranja, en met een vlier in de voor en in de achtertuin kan ik liters ervan maken! Ik hou altijd zo van het geven, ik zou het liefste de huizen langs gaan en iedereen een klein bewaarflesje geven met Damianne's vlierbessensiroop op het etiket en een strikje eromheen, een kaartje met geniet! Misschien ga ik dat wel doen, vroeger met vriendinnetjes deed ik dit wel maar dan met zelfgemaakte parfum zoals ieder kind dat volgens mij vroeger deed. Ik stond op het trappetje en dat was een beetje wankel. Ik vergat te tellen en ik had er toen ik weer in de keuken was precies vijftien, zoals het in het recept stond hoezee!

De laatste dagen ben ik met mijn hoofd al een beetje in Zweden, mijn reis voor deze zomer is nu helemaal zeker en van de voorbereidingen krijg ik duizend kriebels. Ik heb een grote kaart van Zweden boven mijn bed gehangen en droom er steeds even bij weg. Vorig jaar was het alleen nog maar een hele grote maar vage wens, nu vlieg ik er over een maandje al naartoe en leer ik elke dag een Zweeds woordje dat heb ik met mezelf afgesproken. De reis begint in Stockholm en ik trek dan rond langs Skovde, Gothenburg en Uppsala, van de voorbereidingen treffen word ik al blij! Ik heb een reisdagboekje gemaakt en een wegwerpcameraatje gekocht en die zitten gewoon al lekker in de tas. 
Op zaterdagen geef ik mijn plantjes water. Ik zet ze op het dienblad en zo gaan ze mee naar de tuin en dan gaan ze eventjes badderen in de emmer en daarna laat ik ze uitlekken.
Ik heb ook nieuwe schoenen gisteren gekregen en ik ben er zo zo zo blij mee! Ik zocht al een hele tijd voor de zomer van dit soort flatjes en poederroze vind ik zo'n fijne kleur.



 









 

 
 








Deze week liep ik van maandag tot en met vrijdag stage in een van mijn lievelingswinkels Dille en Kamille in Leiden. Ik had het zo leuk en mocht heel de dag theetjes prijzen, vriendelijk naar de klanten lachen en plantjes water geven. Het liefst zou ik gewoon gaan wonen in de Dille.

Logeren deed ik in Amsterdam, bij een heel lieve vriendin van mama. Ze heet Marie en is een soort nep oma die verse gemberthee voor me maakt als ik keelpijn heb, elke avond heerlijk voor me kookt en net als ik dol is op diertjes en plantjes.
Ze woont in een heel fijn huis in oud-zuid met veel planten en twee balkons. Marie maakt veel pastels en tekent als het een mooie morgen is de jonge gansjes aan de kade na.

In de avond maakte ik veel wandelingen en plukte ik bloemetjes voor haar. Ik moest de groeten doen aan de maan van Marie toen ik s' avonds een brief ging posten en vertelde dat ze de groeten terug had gekregen toen ik terug kwam en daar lachten we dan om.






Vanaf mijn kamertje had ik meteen een balkon waar ik in de morgen naar de vogeltjes ging kijken. Soms sliep ik met de deur open zodat de vogels me konden wekken, maar dat was soms ook een beetje te koud. 








Elke dag reisde ik op en neer van Amsterdam-Zuid naar Leiden, en liep (en af en toe verdwaalde) ik door de twee steden.
In de pauzes bij de dille dronk ik vlierbessenlimonade en de collegaatjes waren zo ontzettend leuk. Iedereen houdt er van koken net als ik en een collega heeft me op het idee gebracht zelf je eigen meel te maken met een vijzeltje, van bijvoorbeeld amandelen. Dat is zo'n geweldig plan want dan ben je zeker dat het honderd procent puur is wat ik ook heel fijn vind.

Gisteravond laat treinden mijn souvenirs uit de winkel, cadeautjes voor beste vriendinnen en mama, mijn koffer, plantje, en ik weer naar huis na een heel erg fijne week.
vVanaf donderdag voel ik me niet zo lekker dus dit weekend moet ik maar eventjes goed uitzieken.



De wandelingetjes door het park maak ik het liefst in de morgen net voordat de wereld wakker wordt. Of juist in de avond langs de grachten als het net geregend heeft. Wandelingetjes hebben zoveel sfeer. Ik vind het altijd leuk om in mijn dagboekjes op te schrijven wat ik allemaal ben tegengekomen en wat voor sfeer er was geweest tijdens het lopen. Het is echt heel bijzonder hoe dit gevoel wanneer je terugbladert in een oud schriftje als je het hebt opgeschreven weer boven kan borrelen. Júist van de kleine dingen, de bloemen die je plukte of het liedje dat zich afspeelde in je hoofd maken de herinnering.

Vandaag gingen we weer bij de jonge poezenfamilie kijken in een dorpje net buiten de stad. Twee weken geleden had Maan haar oogjes nog dicht, en nu kan ze al een klein beetje spinnen. Over een maandje komt ze bij ons wonen en ik kijk er zo zo zo naar uit!





Mogelijk gemaakt door Blogger.